Een madonna van plastic afval, die in processie door de stad ging. Een ballenbak met levensvragen. Een serie liedjes van popmuzikanten voor Maria. Kaarsjes bij het bevrijdingsfestival. De programmamakers van het Dominicanenklooster in Zwolle zoeken naar onverwachte combinaties van geloofsverhalen en mensen van nu.

Een artikel in Volzin, geschreven met collega Bastiaan van den Berg.

Het gebeurde toen een songwriter twee dagen in het klooster was en een lied voor Maria maakte. Hij had het met een broeder dominicaan gehad over genade en zong: ‘Mag ik jouw naam noemen als iemand me vraagt: waarom?’

Het gebeurde bij het Bevrijdingsfestival: duizenden mensen feestten op het nabijgelegen Weezenpark. Honderden liepen even onze kerk binnen, om een kaarsje te branden voor de vrijheid. Jolig en uitgelaten op de drempel, werden ze steevast stiller toen ze de enorme kerkruimte binnenstapten.

Het gebeurde bij een avond over het maken van een Mariabeeld van plastic afval. Een broeder vertelde dat hij het een raar idee vond, tot hij zich een zin herinnerde uit het Te Deum: Non horruisti virgninis uterum: haar schoot was U niet te min. ‘Gods eigen zoon heeft de holte van Maria’s lichaam gekozen als plaats om er de bouwstoffen te betrekken voor zijn menselijk bestaan’, zei hij.

Verhalen als bondgenoten

Wat gebeurde er dan? Dat is niet zo gemakkelijk samen te vatten. Het heeft te maken met de verbinding van oude geloofsbeelden en -verhalen met het leven van mensen van nu. In het Dominicanenklooster in Zwolle maken we ruimte voor zulke verbindingen. We hebben de opdracht om groepen mensen binnen én buiten de kerk te betrekken bij kerk en klooster. Dat doen we op een manier die past bij de dominicanen, een kloosterorde die op zoek naar waarheid.

Lees hier het hele artikel uit Volzin: Het verhaal van toen gebeurt nu