In 1994 begon frater Henk Wienks met een huis voor jonge mannen die uit de gevangenis kwamen, in het tuinhuis van zijn kloostercommuniteit. In 2014 is Stichting Moria een professionele instelling met 21 plaatsen intern, een wisselend aantal plaatsen extern, 18 personeelsleden (13,3 fte) en een begroting van jaarlijks iets meer dan een miljoen euro.
Voor het twintigjarig bestaan, dat op 13 en 14 november van dit jaar gevierd wordt, maak ik een blog over de vraag hoe het ervoor staat met de zorg voor jonge (ex-)delinquenten, en wat Moria in twintig jaar tijd heeft geleerd. Een bijzonder project: een instelling gaat publiekelijk met de billen bloot (want een succesverhaal is het niet, of hoogstens maar af en toe).
Moria is een kleine club met een groot verhaal. Het is de plaats waar wordt gezien, want dat is de betekenis van de Bijbelse berg met die naam. De bewoners van Moria zien zichzelf vaak zoals de samenleving hen ziet: als tuig, probleemjongeren, kansarmen, criminelen. Ze moeten ‘keihard aangepakt worden’, wordt vaak gezegd. ‘Maar deze jongens zijn al keihard’, zei frater Jacques Scholte eens. ‘Wij willen hen juist ontwapenen.’
Lees hier de blogs
