Nog nooit in de geschiedenis was er een samenleving met zo veel zo oude mensen als de onze. Wij leven in ons deel van de wereld in zo’n veilige en welvarende omgeving, met zulke goede medische voorzieningen, dat velen van ons lang mogen leven. Dat is een geweldig perspectief, maar deze ontwikkeling roept ook nieuwe vragen op.
Een bijzonder schrijnende vraag is die naar het voltooide leven: vaak hoogbejaarde mensen die klaar zijn met het leven en verlangen naar de dood die maar niet komt. Ze zijn niet levensbedreigend ziek en vallen dus niet onder de voorwaarden van de euthanasiewet, maar hebben niets meer om nog voor te leven. Dat perspectief kan tot diepe wanhoop en intens verdriet leiden, en soms ook tot mensonterende pogingen om een einde aan het leven te maken.
In februari 2010 is de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) een campagne begonnen om aandacht te vragen voor deze ouderen.
In opdracht van de protestantse ouderenbond PCOB schreef ik een essay als bijdrage aan de discussie.
In februari 2010 is de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) een campagne begonnen om aandacht te vragen voor deze ouderen. Daarmee pakt de NVVE een maatschappelijk debat op dat Huib Drion in 1991 begon met zijn pleidooi voor zelfbeschikking bij het levenseinde. Dat pleidooi is als ‘de pil van Drion’ de geschiedenis ingegaan. Het debat over de vraag hoe we willen omgaan met zeer ouden die hun leven als voltooid beschouwen, is echter nooit goed gevoerd, vindt de NVVE.
We leven in een tijd van zeer snelle veranderingen op allerlei gebied, maar we praten weinig over de vraag welke samenleving we eigenlijk willen. Kerkelijke en politieke leiders blijken, om allerlei redenen, niet in staat om dat gesprek te leiden of te stimuleren. Voor een gezonde samenleving is het echter van levensbelang dat we het ook hebben over de grote vragen: hoe we willen leven én sterven, hoe we elkaar kunnen laten leven én voor elkaar kunnen zorgen. Vanuit die overtuiging en onze eigen levensbeschouwelijke traditie wil de PCOB een bijdrage leveren aan dit belangrijke debat.
Dat gebeurt niet door in deze bijdrage een mening te poneren over deze buitengewoon gevoelige kwestie, waarover ook in onze eigen achterban verschillend geoordeeld wordt. Wel willen we overwegingen aanbieden die ten goede kunnen komen aan de eigen meningsvorming van wie dit leest, ongeacht zijn of haar leeftijd of geloofsovertuiging.
Klik hier voor een download (pdf) van het essay_voltooid_leven
