Het verhaal van je leven

Een lees- en handboek voor onderling pastoraat van ouderen

Dit is een raar boek. Het wil u geen kennis aanbieden, maar met u aan de praat raken. Het gaat over beelden en verhalen die horen bij het ouder worden. Het is geschreven in opdracht van de Unie KBO op basis van de vruchten van het Seniorenpastoraat, een Utrechts project dat de laatste jaren landelijke uitstraling kreeg.

Het woord pastoraat riekt naar zeer deskundig en hoog-kerkelijk werk. Naar iets wat een professionele pastor aanbiedt. Maar zo is het hier niet bedoeld. Onderling pastoraat betekent: elkaar het sacrament van de nabijheid geven, de weldaad van aandacht. Een sacrament reikt altijd over zichzelf heen. Je moet het niet alleen maar doen, maar ook ontvankelijk zijn voor wat er komt.

Anders gezegd: onderling pastoraat is samen ruimte maken om op verhaal te komen.

Het boek bevat teksten, gespreksvragen en werkvormen over vijf thema’s: tijd, kwetsbaarheid, relaties, afscheid en spiritualiteit. Het is vormgegeven door grafisch kunstenaar Ron Beumer en is verkrijgbaar bij de Unie KBO.

Fragment

“Krijg het heen-en-weer

Het oude Bijbelse scheppingsverhaal vertelt niet zozeer hoe de wereld ontstaan is, maar hoe ze bedoeld is. Wie het verhaal zo leest, ziet geen eenvoudige theorie over het zevendaagse begin van de aarde, maar een diepzinnige formulering over wat wij eigenlijk zijn – of horen te zijn.

In het verhaal van Genesis brengt God grenzen aan in de chaos. Hij maakt hemel en aarde, licht en donker, dag en nacht, de zeeën en het land, de bomen en gewassen, en de vogels en de dieren – ieder naar zijn soort. Tenslotte maakt hij de mens. Maar daarvan maakt God er maar één, niet naar zijn soort, maar naar het beeld en gelijkenis van God zelf. Hij kneedt hem van het stof van de aarde, en blaast hem daarna met zijn adem tot leven.

Zeven keer ziet God dat het goed is, als hij aan het einde van elke dag naar de schepping kijkt. Maar dan richt hij zijn aandacht op de mens en ziet voor de eerste keer dat iets niet goed is. ‘Het is niet goed dat de mens alleen blijft’, zegt God. En hij maakt een tweede mens, en de twee herkennen elkaar als van één vlees en bloed. Ze zijn elkaar verwant. ‘Eindelijk’, dat is het eerste woord dat de mens spreekt.

In het Hebreeuws staat er een uitroep van verbazing, die in Amsterdam nog wel eens gebezigd wordt: ‘Ottenoje!’ Het is een woord dat in het Hebreeuws, dat alleen medeklinkers kent, verwant is aan ‘Adonai’: de Heer. Het ‘eindelijk’ van Adam is dus een religieuze uiting van opluchting en verwondering. De schepping van de mens is pas ‘af’ als hij een ander in de ogen kijkt. Als hij en zij het heen-en-weer hebben gekregen.”

Uit het hoofdstuk over vriendschap, liefde en relaties.