Vele jaren geleden maakte ik een serie portretten van studenten die betrokken waren bij fraters maristen. Dat is een kloosterorde die vooral met onderwijs en vorming van jongvolwassenen bezig is. Door meditatie, stilteweekenden en gesprekken leerden de studenten zichzelf en het leven op een andere manier kennen.
Op een dag interviewde ik een jonge vrouw die nog maar net aan zo’n traject was begonnen. Ze was zenuwachtig, ze vond het doodeng om door mij geïnterviewd te worden over haar leven. Praten over haar innerlijk leven had ze nooit geleerd. Maar ze wilde het wel leren, vertelde ze, want ze liep vaak vast in haar gedachten en gevoelens.
Zulke verhalen teken ik wel vaker op. Maar dan achteraf, als iemand door een moeilijke periode heen is. Deze vrouw was moedig, want ze zat er middenin. Haar vastlopen gebeurde ook in ons gesprek. Ik merkte het aan het zweet op mijn eigen voorhoofd, want in plaats van met haar stil te worden bleef ik maar proberen om het interview gaande te houden. Ik moest woorden hebben voor mijn verhaal!
‘En wat doe je als je het echt niet meer weet?’, vroeg ik op enig moment radeloos.
‘Dan ga ik naar buiten’, zei ze kleintjes, ‘naar mijn paard of naar mijn tuintje om onkruid te wieden’. Nee, ze zei het mooier, met een uitdrukking uit haar streek: ‘Dan ga ik knoei plukken’.
Ik liet de tekst van het interview lezen, met het gevoel dat ik als interviewer gefaald had. Maar een van de fraters zei opgeruimd: ‘Kijk, ze doet het al’.
‘Wat?’ zei ik verbaasd.
‘Ze doet wat ze nodig heeft’, zei hij. ‘Als ze vastraakt in haar hoofd gaat ze naar buiten, raakt ze letterlijk het leven aan.’
Het is een van die lessen van een religieus die me altijd is bijgebleven. Blijkbaar is er een verlangen in ons aan het werk, los van onze bewuste wil. Dat verlangen gaat over heelheid, verbinding, bestemming. Het gaat over datgene waarvan je achteraf kunt zeggen: natuurlijk moest het zo lopen. Maar dat zie je meestal niet als je er middenin zit.
Verder lezen? Moet je het decembernummer van Klooster! Magazine kopen.
Reacties door Arjan
Ode aan welwillende kapitalisten
Hartelijk dank voor de aansporing en de links!
Met Dominicus de kroeg in
Dag Roy, dank je wel! Ik laat de uitgeverij weten ...
Genade: bewust het heen en weer krijgen
Dank je wel Martin, mooi dat die gedachte bij je ...
Over God praten is gemakkelijk
@Chris: dank je wel, voor je lezen en je reactie ...
Een land waar alles steeds groter werd
Jan van Betten heet hij. Zie http://nudge.nl/over-ons/mensen/team